Tarihçe

Deri Mühendisliği Bölümü nün temeli E.Ü. Ziraat Fakültesi bünyesinde 1960 yılında kurulan "Lif Teknolojisi Kürsüsü" ne dayanmaktadir. İlerleyen dönemlerde bölüm sırasıyla; 1975/1981 yıllari arasında " Tekstil Maddeleri ve Deri Teknolojisi Kürsüsü" 2547 sayılı kanunun yürürlüğe girmesiyle 1981 yılından 1990 yııina kadar E.Ü. Ziraat Fakültesi Tarım Ürünleri Teknolojisi Bölümü ne bağlı"Deri ve Lif Teknolojisi Anabilimdalı" adlarını almış ve bu anabilimdalında 1982/1983 eğitim ve öğretim yılından itibaren Deri Mühendisliği alanında ilk Lisans ve Lisansüstü eğitime başlanmıştır. 1990/1999 yılları arasında "Deri Teknolojisi Bölümü" adı altında E.Ü.Ziraat Fakültesi ne bağlı olarak eğitim ve öğretime devam etmiştir. 1999 yılında Ziraat Fakültelerinin yeniden yapılanması nedeniyle Deri Teknolojisi Bölümü kapatılmış ve YÖK ün 12.03.1999 tarihli 5595 sayılı yazısı ile E.Ü.Mühendislik Fakültesine "Deri Mühendisliği Bölümü" olarak bağlanmıştır. Bölüm halen ülkemizde, Deri Mühendisliği alanında Lisans ve Lisansüstü düzeyde eğitim veren tek akademik kuruluştur.

Bölümün başlıca amacı; Türk Deri Endüstrisinin gereksinim duyduğu günümüz modern teknolojisini kullanabilecek ve AR-GE çalışmaları yapabilecek, sektörün sorunlarını bilimsel, teknik ve teknolojik anlamda çözebilecek, modaya uygun yeni ürünler gelistirebilecek nitelikte Deri Mühendislerini yetiştirmektir. Bu bağlamda sektör ile ilgili araştırma ve geliştirme çalışmalarını planlı bir şekilde yürütmek, sonuçlarını yayınlamak, bu alanda geleceğin bilim adamlarını yetiştirmek, bölge ve ülke bazındaki deri sanayicilerine rehberlik etmek, yeni teknik ve teknolojileri tanıtmak ve yaymak, sektörün uluslararası rekabet gücünü artırmak Deri Mühendisliği Bölümünün hedefleri arasında yer almaktadır. Bölümümüz; deri sanayiinin durumunu, gerek yurt içi gerekse yurt dışındaki sektörel gelişmeleri yakından takip etmekte, ihtiyaçlara paralel olarak çözümler üretmek üzere güncel araştırmalar yapmaktadır. Örnegin; artan çevre bilinci ile deri sanayii üzerindeki baskılari göz önüne alarak alt işlentilerde atık yük oranı en fazla olan kireçlik işlemi üzerine DPT ile ortaklaşa bir araştırma yürüterek, çevre açısından kireçlik sistemleri ve mukayeseli atık yükleri araştırılmıştır. Yine aynı düşünce doğrultusunda tabaklamada kroma alternatif olabilecek bitkisel ya da mineral tabaklama maddeleri ile tabaklama üzerine araştırmalar yapılmaktadır. Tüm bu araştırmalarda amaç, yoğun bir kirlilik yükü olan deri işlenti prosesleri sebebi ile sektör üzerinde etkisini artan bir sekilde hissettiren baskılar ve kanuni düzenlemeler karşısında sektöre çözüm yollari üretmek doğaya uyumlu ve daha az zararlı üretim yöntemleri geliştirmektir